De diagnose van AS steunt hoofdzakelijk op de anamnese. Het klinisch onderzoek daarentegen heeft, zeker in het beginstadium, geen kenmerkend teken. Het klinisch onderzoek sluit andere ziekten uit, en dient vooral voor metingen bij het opvolgen van de aandoening.

De diagnose van AS steunt verder op een aantal criteria:

• Modified New York criteria
• Pre-radiografisch stadium
• ASAS-criteria

Modified New York criteria

Een eerste set criteria werd afgesproken op een reumatologie congres in Rome in 1961. Deze werden vervolgens in een paar keer verfijnd : een eerste keer tijdens een congres in New York in 1966, een tweede keer eveneens in New York in 1984. Deze laatste, de ‘Modified New York criteria 1984’ werden vervolgens zo’n 20 jaar ongewijzigd gebruikt.

Pre-radiografisch stadium

Omdat voor het stellen van de diagnose van AS duidelijke tekens zichtbaar moeten zijn op radiografieën, is de tijd tussen de eerste klachten en het stellen van de diagnose van AS vaak lang, terwijl de patiënt toch een behandeling nodig heeft.

Om deze reden werd rond 2005 een concept zonder radiografische tekens naar voren geschoven.

Als er dus radiografische afwijkingen te zien zijn blijft men dus spreken van ankyloserende spondylitis, als de afwijkingen nog niet zichtbaar zijn noemt men het (axiale) spondyloartritis.

ASAS-criteria

Dit concept werd verder verfijnd en in 2009 gepubliceerd als de ASAS-criteria. Radiografische afwijkingen kregen hierin een kleinere rol ten voordele van HLA-B27 en klinische waarnemingen.

 

 

 

Auteur: Dr. B. Liekens, 09-03-2015